Huis Orlando speelt

 

Lulu’s picknick

Wanneer? 17 & 18 mei (try-out), 23 (première), 24, 25 mei (data onder voorbehoud)
Hoelaat? 19:45 inloop, 20:15 start voorstelling
Waar? Wenutbutter, Oosterhamrikskade 2z, Groningen (locatie onder voorbehoud)

Regie

 Joke Holwerda

Tekst

 Yasmina Reza

Spel

Olga
Lisa Havinga

Joseph
Matthijs Snijder

Anna
Debbie Hordijk

Jascha
Tom Withaar

Michelle
Anneke van der
Spoel

Primo
Coen Beukenkamp

Lulu
Cathelijne van der Heijden

 

In Lulu’s picknick (1999, Le pique-nique de Lulu Kreutz) dralen de leden van een orkest en hun aanhang rond in een hotel. Jascha Steg is de solist vanavond. Hij is een brilljant cellist – en weet dat zelf maar al te goed. Dit is precies waarom zijn hypochondrische vader Joseph zich zorgen maakt: ‘Je komt niet meer op voor je werk, maar voor jezelf’. Ook Anna, zijn geheime liefde, verwijt het hem dat hij zich verlaagt door voor háár te spelen – en dat in aanwezigheid van haar echtgenoot! Haar echtgenoot, Primo de kikkerdeskundige en natuuronderzoeker, biedt als enige tegenwicht aan de hoogdravendheid van het kunstenaarsgezelschap. Hij bekijkt de wereld met een blik van verwondering en staat met beide benen op de grond. Hij is hiermee misschien eigenlijk wel de ware kunstnaar. Of is dat Michelle, de losbandige enfant terrible van de groep, die het tot grote ergernis van Jascha’s moeder presteert om zonder galajurk naar het concert te komen. Verveeld drentelt dit gezelschap rond alsof ze in een stuk van Tsjechov spelen. Ze bezingen de Kunsten, balanceren op balustrades, bedrijven de liefde en drinken de hotelbar leeg. Maar dan, om twee uur ’s nachts, verschijnt Lulu…

[S]telt u zich eens voor: Er bestaan geen avonturen meer, kennis interesseert niemand meer, observeren, ontdekken, zomaar, begrijpen, zomaar, tijd hebben voor ieder antwoord, voor iedere nieuwe vraag, voor iedere betovering. Dat alles is verleden tijd (…). Tegenwoordig moet het ergens toe dienen, het moet nuttig zijn, op korte termijn iets opbrengen. Er zijn vlinder die nergens toe dienen, die men niet eten kan, maar die toch net kunstwerken zijn en die men uit slordigheid zal uitroeien.

Over de schrijver

Yasmina Reza (1959) is theaterschrijver en -maker en is bekend van de stukken Art (1994) en Le Dieu du carnage (2007, God van de slachting).