Archief
Huis Orlando speelde
Illusies
|
Regie |
Joke Holwerda |
|
Tekst |
Ivan Vyrypaev |
|
Spel |
Cathelijne van der Heijden |
|
Techniek |
Sebastiaan Wilbrink |
|
Decor |
Anneke van der Spoel |
|
Vertaling |
Joke Holwerda |
Een ieder zou iets moeten hebben waar hij naar kan kijken in een moment van vertwijfeling, om zichzelf gerust te stellen. Er moet toch op z’n minst één vorm van bestendigheid zijn in dit immer verschuivende universum.
Zes acteurs vertellen een verhaal over het huwelijk van twee echtparen. Een verhaal vol warmte en dankbaarheid, maar gaandeweg het stuk verrassen de vertellers elkaar steeds meer met nieuwe perspectieven en gebeurtenissen. Illusies (2011, Illjoezii) is een hedendaags stuk over de grens tussen fictie en werkelijkheid, over het zoeken naar bestendigheid en over pogingen om grip te krijgen op de liefde. Het onderzoekt hoe we verhalen vertellen en hiermee de werkelijkheid naar onze hand zetten. Een spannend samenspel van vertel- en fysiek theater.
Over de schrijver
De schrijver van het stuk, Ivan Vyrypaev, staat bekend om zijn compromisloze standpunt waarin hij samenwerking met de Russische staat weigerde na de Russische invasie van Oekraïne. Zijn besluit om alle opbrengsten van de enscenering van zijn theaterwerk in Rusland aan Oekraïne te schenken leidde tot een alomvattend verbod en een strafzaak. Hij werd bij verstek veroordeeld tot 8 jaar gevangenisstraf. Vyrypaev is in Nederland nog relatief onbekend maar in de rest van de wereld een veel gespeeld en gelauwerd schrijver. Huis Orlando speelde ook Mahamaya Electronic Devices van Vyrypaev.
We speelden Illusies 16 mei – 1 sept. 2024
Recensie in Dagblad van het Noorden
Peter van Strien
‘Een onbestemd gevoel van opluchting aan de Groningse Oosterhamrikkade’
★★★☆☆
‘Illusies van de uit Rusland uitgeweken schrijver Ivan Vyrypaev wordt gespeeld door het nieuwe theatercollectief Huis Orlando uit Groningen. Een loods aan de troosteloze Oosterhamrikkade in Groningen is getransformeerd tot een sympathiek vlakkevloertheatertje, WEnutbutter. Op deze zwoele premièreavond hoor je de regen prettig ruisen op de dakplaten. Dat is in elk geval geen illusie. De zes acteurs m/v wisselen elkaar af in de rollen van vertellers en personages die in een labyrint van witte stroken vitrage verschijnen en verdwijnen.’
